یکشنبه ۰۳ بهمن ۰۰ | ۱۱:۰۷ ۱۱ بازديد
ثبت نام مدرسه فوتبال
اولین توصیف دقیق از آنچه تقریباً مطمئناً فوتبال در انگلیس بود توسط ویلیام فیتز استفن در حدود 1174-1183 ارائه شد. وی به تشریح فعالیت های جوانان لندنی در جشنواره سالانه سه شنبه شب پرداخت:
بعد از ناهار همه جوانان شهر برای شرکت در یک بازی توپ به مزارع می روند. دانش آموزان هر مدرسه توپ مخصوص به خود را دارند. کارگران صنایع دستی هر شهر نیز توپ های خود را حمل می کنند. شهروندان مسن‌تر، پدران و شهروندان ثروتمند سوار بر اسب می‌آیند تا رقابت نوجوانان خود را تماشا کنند و جوانی خود را به شکلی نایب زنده کنند: می‌توانید احساسات درونی آنها را با تماشای این اقدام برانگیخته و در سرگرمی نوجوانان بی‌خیال غرق شوند.
تلاش‌های زیادی برای ممنوعیت بازی‌های فوتبال، به‌ویژه جنجالی‌ترین و مخل‌آمیزترین شکل‌ها انجام شد. این امر به ویژه در انگلستان، و در سایر نقاط اروپا، در قرون وسطی و اوایل دوره مدرن، صادق بود. بین سال های 1324 تا 1667، تنها در انگلستان، فوتبال توسط بیش از 30 قانون سلطنتی و محلی ممنوع شد. نیاز به اعلام مکرر چنین قوانینی دشواری در اجرای ممنوعیت بازی های محبوب را نشان داد. پادشاه ادوارد دوم به قدری از بی نظمی فوتبال در لندن ناراحت بود که در 13 آوریل 1314 اعلامیه ای مبنی بر ممنوعیت آن صادر کرد:
از آنجایی که در شهر سر و صدای زیادی به وجود می آید که ناشی از هجوم بر روی توپ های بزرگ است که ممکن است شرارت های زیادی از آنها سر بزند که خدای ناکرده از آنها سرچشمه می گیرد، ما از طرف شاه به درد زندان امر و نهی می کنیم که از چنین بازی هایی در شهر استفاده شود. در آینده."
در سال 1531، سر توماس الیوت نوشت که انگلیسی "فوتبال چیزی نیست جز خشم وحشیانه و خشونت شدید".
بازی‌های فوتبال که شامل حمل توپ می‌شد، در طول قرن، درست تا زمان اختراع ادعایی ویلیام وب الیس، ادامه یافت. یک شکل، که در اوایل سال 1440 ثبت شد و تا قرن 19 ادامه داشت، یک بازی شرق انگلیس به نام های مختلف Camping، Campan، Camp-ball و Campyon بود که به صراحت بر اساس حمل توپ و پرتاب آن از بازیکنی به بازیکن دیگر بود. به منظور ادامه پیشروی به گفته ناظری که در سال 1823 (به طور تصادفی سال "اختراع" راگبی) نوشت.
اولین توصیف دقیق از آنچه تقریباً مطمئناً فوتبال در انگلیس بود توسط ویلیام فیتز استفن در حدود 1174-1183 ارائه شد. وی به تشریح فعالیت های جوانان لندنی در جشنواره سالانه سه شنبه شب پرداخت:
بعد از ناهار همه جوانان شهر برای شرکت در یک بازی توپ به مزارع می روند. دانش آموزان هر مدرسه توپ مخصوص به خود را دارند. کارگران صنایع دستی هر شهر نیز توپ های خود را حمل می کنند. شهروندان مسن‌تر، پدران و شهروندان ثروتمند سوار بر اسب می‌آیند تا رقابت نوجوانان خود را تماشا کنند و جوانی خود را به شکلی نایب زنده کنند: می‌توانید احساسات درونی آنها را با تماشای این اقدام برانگیخته و در سرگرمی نوجوانان بی‌خیال غرق شوند.
تلاش‌های زیادی برای ممنوعیت بازی‌های فوتبال، به‌ویژه جنجالی‌ترین و مخل‌آمیزترین شکل‌ها انجام شد. این امر به ویژه در انگلستان، و در سایر نقاط اروپا، در قرون وسطی و اوایل دوره مدرن، صادق بود. بین سال های 1324 تا 1667، تنها در انگلستان، فوتبال توسط بیش از 30 قانون سلطنتی و محلی ممنوع شد. نیاز به اعلام مکرر چنین قوانینی دشواری در اجرای ممنوعیت بازی های محبوب را نشان داد. پادشاه ادوارد دوم به قدری از بی نظمی فوتبال در لندن ناراحت بود که در 13 آوریل 1314 اعلامیه ای مبنی بر ممنوعیت آن صادر کرد:
از آنجایی که در شهر سر و صدای زیادی به وجود می آید که ناشی از هجوم بر روی توپ های بزرگ است که ممکن است شرارت های زیادی از آنها سر بزند که خدای ناکرده از آنها سرچشمه می گیرد، ما از طرف شاه به درد زندان امر و نهی می کنیم که از چنین بازی هایی در شهر استفاده شود. در آینده."
در سال 1531، سر توماس الیوت نوشت که انگلیسی "فوتبال چیزی نیست جز خشم وحشیانه و خشونت شدید".
بازی‌های فوتبال که شامل حمل توپ می‌شد، در طول قرن، درست تا زمان اختراع ادعایی ویلیام وب الیس، ادامه یافت. یک شکل، که در اوایل سال 1440 ثبت شد و تا قرن 19 ادامه داشت، یک بازی شرق انگلیس به نام های مختلف Camping، Campan، Camp-ball و Campyon بود که به صراحت بر اساس حمل توپ و پرتاب آن از بازیکنی به بازیکن دیگر بود. به منظور ادامه پیشروی به گفته ناظری که در سال 1823 (به طور تصادفی سال "اختراع" راگبی) نوشت.
- ۰ ۰
- ۰ نظر