در 20 ژوئيه 1871 ، سي. دبليو آلكوك ، آقايي از ساندرلند و دانش آموز سابق مدرسه هارو پيشنهاد كرد كه "يك جام چالش بايد در ارتباط با انجمن [فوتبال] ايجاد شود"، ايده اي كه باعث ايجاد اين رقابت شد. در اولين جام حذفي در سال 1872 ، Wanderers و Royal Engineers در فينال مقابل 2000 تماشاگر پرداخت كننده با هم ديدار كردند. عليرغم اينكه مهندسان رويال مورد علاقه شديد بازيكنان بودند ، يكي از بازيكنان آنها از ناحيه يقه دچار شكستگي شد و از آنجا كه تعويض ها هنوز انجام نشده بود ، مهندسان در بقيه مسابقه با يك گل مغلوب شدند كه در نهايت با نتيجه 1-0 شكست خورد.
جام حذفي موفقيت آميز بود و ظرف چند سال همه باشگاه هاي انگلستان مي خواستند در آن شركت كنند. براي انجام اين كار ، آنها مجبور بودند كد FA را بپذيرند ، كه منجر به گسترش سريع مجموعه اي از قوانين جهاني شد. اين قوانين پايه اي است كه همه قوانين فوتبال اتحاديه امروز از آن نشأت مي گيرد.
مسابقات بعدي نشان داد كه "جنتلمن" يا جنوبي ها با Old Etonians ، Wanderers ، Royal Engineers و دانشگاه آكسفورد تسلط داشتند كه در بين آنها 19 عنوان كسب كردند. كوئينز پارك در نيمه نهايي جام 1873 كنار رفت (كه با توجه به فرمت پخش شده در آن سال به اين معني بود كه همه كساني كه به قهرماني واندررز دست يافتند در مسابقه اي براي حق انداختن دستكش و بازي با بازيكنان بازي كردند. نام FA Challenge Cup) زيرا آنها در افزايش هزينه هاي سفر براي پرداخت هزينه سفرهاي مداوم به انگلستان مشكل داشتند ، اين امر مستقيماً منجر به تشكيل FA اسكاتلند شد. با وجود اين ، كوئينز پارك به شركت در جام حذفي ادامه داد و دو بار به فينال رسيد ، قبل از اينكه FA اسكاتلند ورود باشگاه هاي اسكاتلندي را در سال 1887 ممنوع كند.