دهه 1950: بارسلونا و رئال مادريد بر لاليگا مسلط شدند
اگرچه اتلتيكو مادريد، كه قبلا با نام اتلتيكو آوياسيون شناخته ميشد، در سالهاي 1950 و 1951 زير نظر هلنيو هررا، مغز متفكر كاتناچيو، قهرمان شد، دهه 1950 به موفقيتهاي بارسلونا در اواخر دهه 1940 ادامه داد، پس از آن كه آنها پشت سر هم عناوين لاليگا را به دست آوردند. در طول اين دهه، اولين دوران طلايي بارسلونا پديدار شد. تحت مربيگري فرديناند داوچيك، اف سي بارسلونا دو بار پياپي به دست آورد، قهرمان لاليگا و كوپا دل ري در سال هاي 1952 و 1953 شد. در سال 1952، بارسلونا با كسب پنج جام متمايز در يك سال، بار ديگر تاريخ ساز شد. اين تيم متشكل از لازلو كوبالا، ماريانو گونزالوو، سزار رودريگز و خوان سگرا قهرمان لاليگا، كوپا دل ري، كوپا اوا دوارته (سلف سوپركاپ اسپانيا)، جام لاتين و كوپا مارتيني روسي شد. موفقيت آنها در كسب پنج جام در يك سال، نام «L’equip de les cinc Copes» يا تيم پنج جام را براي آنها به ارمغان آورد. در اواخر دهه 1950، با مربيگري هلنيو هررا و با حضور لوئيس سوارز، بارسلونا بار ديگر سومين ست پشت سر هم لاليگا را برد و آنها را در سال هاي 1959 و 1960 برد. در سال 1959، بارسلونا همچنين يك دوبل ديگر در لاليگا به دست آورد. / كوپا دل ري، فتح سه دوبل در دهه 1950.
دهه 1950 نيز شاهد آغاز سلطه رئال مادريد بود. در طول دهه هاي 1930، 1940 و 1950 محدوديت هاي سختي براي بازيكنان خارجي اعمال شد. در بيشتر موارد، باشگاه ها مي توانستند تنها سه بازيكن خارجي در تركيب خود داشته باشند، به اين معني كه حداقل هشت بازيكن داخلي بايد در هر بازي بازي مي كردند. با اين حال، در طول دهه 1950، اين قوانين توسط رئال مادريد دور زد و آلفردو دي استفانو و فرنس پوشكاش را تابعيت كرد. دهه 1950 رئال مادريد سومين قهرماني خود در لاليگا را در سال 1954 به دست آورد - اولين بار از سال 1933 - و در سال 1955 عنوان خود را حفظ كرد. بارسلونا و رئال مادريد هر كدام 4 عنوان قهرماني لاليگا را به دست آوردند كه اتلتيكو مادريد دو قهرماني ليگ و باشگاه اتلتيك يك قهرماني را در اين دهه كسب كردند.