خواسته هاي يك ليگ حرفه اي حكم مي كرد كه راگبي بايد به يك ورزش "تماشاچي" بهتر تبديل شود. در عرض چند سال ، قوانين NRFU از RFU جدا شده بود ، كه مهمترين آنها با لغو خط خروجي بود. پس از آن جايگزين كردن رك با "بازي توپ با توپ" انجام شد ، كه به يك مسابقه رك دو نفره بين تكلر در ماركر و بازيكن تكل اجازه داد. هنگامي كه حامل توپ نگه داشته مي شد مول را متوقف مي كردند و با بازي توپ با ضربه جايگزين مي شد. مسابقات جداگانه لانكشاير و يوركشاير NRFU در سال 1901 ادغام شد و ليگ راگبي شمالي را تشكيل داد ، اولين بار كه نام ليگ راگبي به طور رسمي در انگلستان استفاده شد.
با گذشت زمان ، فرم راگبي RFU ، كه توسط باشگاه هايي كه همچنان اعضاي فدراسيون هاي ملي وابسته به IRFB بودند ، بازي مي شد ، به عنوان اتحاديه راگبي شناخته شد.
جهاني شدن فوتبال اتحاديه
مقاله اصلي: تاريخچه فيفا
نياز به يك نهاد واحد براي نظارت بر فوتبال اتحاديه در اوايل قرن بيستم با افزايش محبوبيت مسابقات بين المللي آشكار شد. فدراسيون فوتبال انگليس مباحث زيادي را در مورد تشكيل يك نهاد بين المللي هدايت كرده بود ، اما تصور مي شد كه هيچ پيشرفتي ندارد. اين اتحاديه از هفت كشور اروپايي ديگر فرانسه ، بلژيك ، دانمارك ، هلند ، اسپانيا ، سوئد و سوئيس تشكيل شد تا يك انجمن بين المللي تشكيل دهد. فدراسيون بين المللي فوتبال (FIFA) در 21 مه 1904 در پاريس تاسيس شد. اولين رئيس آن رابرت گرين بود. نام و نام اختصاري فرانسوي ، حتي در خارج از كشورهاي فرانسوي زبان باقي مانده است.
واگرايي بيشتر دو كد راگبي
قوانين ليگ راگبي در سال 1906 با كاهش تيم از 15 بازيكن به 13 بازيكن به طور قابل توجهي از اتحاديه راگبي جدا شد. در سال 1907 ، يك تيم راگبي حرفه اي نيوزلند در استراليا و بريتانيا گشت و با استقبال زيادي روبرو شد و ليگ هاي حرفه اي راگبي در سال بعد در استراليا راه اندازي شد. با اين حال ، قوانين بازي هاي حرفه اي از كشوري به كشور ديگر متفاوت بود و مذاكرات بين نهادهاي مختلف ملي براي تعيين قوانين دقيق براي هر مسابقه بين المللي لازم بود. اين وضعيت تا سال 1948 ادامه داشت ، هنگامي كه به تحريك ليگ فرانسه ، فدراسيون بين المللي ليگ راگبي (RLIF) در نشستي در بوردو تشكيل شد.