جام حذفي موفقيت آميز بود و در عرض چند سال تمام باشگاه هاي انگلستان مي خواستند در آن شركت كنند. براي انجام اين كار، آنها بايد كد FA را مي پذيرفتند، كه منجر به گسترش سريع مجموعه اي از قوانين جهاني شد. اين قوانين مبنايي هستند كه امروزه تمامي قوانين فوتبال انجمن ها از آن سرچشمه مي گيرند.
رقابت‌هاي بعدي شاهد تسلط «جنتلمن» يا جنوبي‌ها با قديمي‌اتونيايي‌ها، سرگردان‌ها، مهندسين سلطنتي و دانشگاه آكسفورد بود كه در ميان آنها ۱۹ عنوان به دست آوردند. كوئينز پارك در نيمه نهايي جام 1873 عقب نشيني كرد (كه به دليل فرمت بازي در آن سال به اين معني بود كه همه رقباي جام واندررز براي حق پرتاب دستكش و بازي با دارندگان رقابت كردند، از اين رو كامل شد. نام FA Challenge Cup) به دليل اينكه آنها در افزايش هزينه هاي سفر براي پرداخت هزينه هاي سفرهاي مداوم به انگليس مشكل داشتند، اين امر مستقيماً منجر به تشكيل اتحاديه فوتبال اسكاتلند شد. با اين حال، با وجود اين، كوئينز پارك به شركت در جام حذفي ادامه داد و دو بار به فينال رسيد، قبل از اينكه اتحاديه فوتبال اسكاتلند در سال 1887 باشگاه هاي اسكاتلندي را از ورود منع كرد.
در سال 1872، آلكاك جام اتحاديه فوتبال را به قيمت 20 پوند خريداري كرد. در آن سال پانزده باشگاه وارد مسابقات شدند. كوئينز پارك به دليل انصراف بدون بازي به نيمه نهايي رسيد، اما پس از تساوي بدون گل مقابل واندررز، مجبور به عقب نشيني مانند قبل از رسيدن به پنالتي ها و وقت هاي اضافه شد، آنها نمي توانستند براي بازي مجدد به لندن برگردند. واندررز در سال 1878 جام را پس از آنچه كه تا امروز يكي از تنها دو هت تريك برنده شده است، به دست آورد. با اين حال، آنها جام را به اتحاديه فوتبال انگليس بازگرداندند تا رقابت ادامه يابد، به شرطي كه هيچ باشگاه ديگري نتواند به طور كامل جام را دوباره به دست آورد.