فيفا در طول جنگ جهاني اول

ثبت نام مدرسه فوتبال

با استفاده از آفريقاي جنوبي در سال 1909، آرژانتين در سال 1912 و ايالات متحده در سال 1913، عضويت فيفا فراتر از اروپا گسترش يافت.

با اين حال، فيفا در طول جنگ جهاني اول با بازيكنان زيادي كه به جنگ اخراج شدند و امكان سفر براي مسابقات بين‌المللي به شدت محدود شد، شكست خورد. پس از جنگ، پس از مرگ وولفال، سازمان به دست الكساندر بارتولومئو افتاد. از كشورهاي داخلي، كه به عدم تمايل به شركت در مسابقات بين المللي با دشمنان اخير خود در جنگ جهاني اشاره كردند.

در سال 1946 چهار كشور بريتانيا بازگشتند. در 10 مه 1947 "مسابقه قرن" بين بريتانياي كبير و "بقيه اروپا يازدهم" در هامپدن پارك در گلاسكو در حضور 135000 تماشاگر برگزار شد - بريتانيا 6-1 پيروز شد. درآمد حاصل از اين مسابقه كه به 35000 پوند مي رسيد، به فيفا داده شد تا پس از جنگ جهاني دوم به راه اندازي مجدد آن كمك كند. پس از آن اولين جام جهاني فيفا پس از جنگ در سال 1950 در برزيل برگزار شد. در همين حال، فيفا به گسترش خود ادامه داد، به طوري كه در پنجاهمين سالگرد تأسيس، 84 عضو داشت.
جام جهاني مردان فيفا
نوشتار اصلي: جام جهاني فوتبال

اولين جام جهاني فوتبال در سال 1930 در اروگوئه برگزار شد. در اولين بازي قهرماني بين آرژانتين و اروگوئه، تيم ها نتوانستند در مورد توپ تصميم بگيرند بنابراين در نيمه اول از توپ آرژانتين و در نيمه دوم از توپ اروگوئه استفاده كردند. بسياري از كشورها وارد نشدند، اما بيشتر كشورهايي كه وارد شدند از قاره آمريكا آمده بودند. با اين حال، در سال 1950، تيم هاي اروپايي علاقه مند شدند و اين رقابت ها به بزرگترين رويداد فوتبال و ورزشي جهان تبديل شد.

كوپا آمريكاي جنوبي اولين بار در سال 1916 و قبل از جام جهاني برگزار شد. چند دهه بعد، قهرماني هاي قاره اي ديگر ظهور كردند - جام ملت هاي آسيا (1956)، جام ملت هاي آفريقا (1957)، قهرماني اروپا (1960)، جام طلاي آمريكاي شمالي (1991)، جام ملت هاي OFC اقيانوسيه (1996) و ليگ ملت هاي يوفا. (2018).