فوتبال و تاريخچه

ثبت نام مدرسه فوتبال

جام حذفي موفقيت آميز بود و در عرض چند سال تمام باشگاه هاي انگلستان مي خواستند در آن شركت كنند. براي انجام اين كار، آنها بايد كد FA را مي پذيرفتند، كه منجر به گسترش سريع مجموعه اي از قوانين جهاني شد. اين قوانين مبنايي هستند كه امروزه تمامي قوانين فوتبال انجمن ها از آن سرچشمه مي گيرند.

رقابت‌هاي بعدي شاهد تسلط «جنتلمن» يا جنوبي‌ها با قديمي‌اتونيايي‌ها، سرگردان‌ها، مهندسين سلطنتي و دانشگاه آكسفورد بود كه در ميان آنها ۱۹ عنوان به دست آوردند. كوئينز پارك در نيمه نهايي جام 1873 عقب نشيني كرد (كه به دليل فرمت بازي در آن سال به اين معني بود كه همه رقباي جام واندررز براي حق پرتاب دستكش و بازي با دارندگان رقابت كردند، از اين رو كامل شد. نام FA Challenge Cup) به دليل اينكه آنها در افزايش هزينه هاي سفر براي پرداخت هزينه هاي سفرهاي مداوم به انگليس مشكل داشتند، اين امر مستقيماً منجر به تشكيل اتحاديه فوتبال اسكاتلند شد. با اين حال، با وجود اين، كوئينز پارك به شركت در جام حذفي ادامه داد و دو بار به فينال رسيد، قبل از اينكه اتحاديه فوتبال اسكاتلند در سال 1887 باشگاه هاي اسكاتلندي را از ورود منع كرد.

در سال 1872، آلكاك جام اتحاديه فوتبال را به قيمت 20 پوند خريداري كرد. در آن سال پانزده باشگاه وارد مسابقات شدند. كوئينز پارك به دليل انصراف بدون بازي به نيمه نهايي رسيد، اما پس از تساوي بدون گل مقابل واندررز، مجبور به عقب نشيني مانند قبل از رسيدن به پنالتي ها و وقت هاي اضافه شد، آنها نمي توانستند براي بازي مجدد به لندن برگردند. واندررز در سال 1878 جام را پس از آنچه كه تا امروز يكي از تنها دو هت تريك برنده شده است، به دست آورد. با اين حال، آنها جام را به اتحاديه فوتبال انگليس بازگرداندند تا رقابت ادامه يابد، به شرطي كه هيچ باشگاه ديگري نتواند به طور كامل جام را دوباره به دست آورد.

ثبت نام مدرسه فوتبال

ديگران بازي هايي را ترجيح مي دادند كه در آن دريبل كردن توپ در آن ترويج شود (به ويژه ايتون، شروزبري و هارو). اين نوع توپ پايي دريبلينگ با قانون آفسايد محكم هنوز هم امروزه به عنوان بازي زميني Eton انجام مي شود. گروه سوم از جمله وست مينستر و چارترهاوس بازي اي را دنبال كردند كه حمل توپ را حذف مي كرد. شواهدي وجود دارد كه نشان مي‌دهد اين نيز به يك بازي پاس تبديل شد كه به طور مهمي به پاس رو به جلو معروف به "پاس دادن" اجازه داد.

تقسيم به اين اردوها تا حدودي نتيجه شرايطي بود كه در آن بازي ها برگزار مي شد. در چارترهاوس و وست مينستر، هر دو مدرسه كه در آن زمان در مكان‌هاي محدود لندن بازي مي‌كردند، پسران به انجام بازي با توپ خود در صومعه‌ها محدود مي‌شدند كه كار سخت و ناهموار بازي هندلينگ را دشوار مي‌كرد. در مدرسه Forest، Walthamstow، مسابقات در The Common كه در آن درختان شاه بلوط و نرده‌هاي آهني كه زمين بازي را محدود مي‌كردند، بازي مي‌كردند. اكثر اعضاي موسس اتحاديه فوتبال در سال 1863 دانش‌آموزان سابق اين مدارس دولتي بودند. پانچ از آنها به عنوان "استادان مدرسه عمومي هنر [فوتبال]" ياد كرد.

اين منجر به درگيري در نحوه بازي فوتبال انجمن شد. برخي از اعضاي كميته از قوانين چارترهاوس و مدرسه وست مينستر حمايت كردند و براي يك بازي پاس، به ويژه قوانيني كه اجازه دادن به جلو را مجاز مي‌كردند ("پاس دادن") فشار آوردند. مدارس ديگر (به ويژه ايتون و هارو) از يك بازي دريبلينگ با قوانين آف‌سايد محكم (به گونه‌اي كه همه بازيكنان بايد پشت توپ بمانند) ترجيح دادند. در سال 1867 اتحاديه فوتبال به نفع بازي چارترهاوس و وست مينستر انتخاب كرد و يك قانون آفسايد را تصويب كرد كه اجازه پاس رو به جلو را مي داد. فوتبال وست مينستر

اولين مسابقات شناخته شده مربوط به مدارس دولتي به شرح زير است:

    9 دسامبر 1834: مدرسه Eton در مقابل مدرسه هارو.
    1840: Old Rugbeians در مقابل Old Salopians (بازي شده در دانشگاه كمبريج).
    1840: Old Rugbeians در مقابل Old Salopians (در سال بعد در دانشگاه كمبريج بازي شد).
    1852: مدرسه هارو در مقابل مدرسه وست مينستر.
    13 فوريه 1856: مدرسه چارترهاوس در مقابل بيمارستان سنت بارتولمه.
    1857: مدرسه Haileybury در مقابل مدرسه Westminster.
    24 فوريه 1858: مدرسه جنگل در مقابل مدرسه چيگول.
    1858: مدرسه وست مينستر در مقابل كالج وينچستر.
    24 نوامبر 1858: مدرسه وست مينستر در مقابل باشگاه دينگلي دل.

ثبت نام مدرسه فوتبال

كوجو در طول سلسله سونگ (960-1279) به دليل توسعه اجتماعي و اقتصادي شكوفا شد و محبوبيت خود را به هر طبقه در جامعه گسترش داد. در آن زمان، بازيكنان حرفه‌اي كوجو محبوب بودند و اين ورزش شروع به پيشرفت تجاري كرد. نوازندگان حرفه‌اي كوجو به دو گروه تقسيم مي‌شدند: يكي توسط دربار سلطنتي آموزش ديده و براي آن اجرا مي‌شد (آينه‌هاي مسي كشف‌شده و گلدان‌هاي برس‌دار از آهنگ اغلب نمايش‌هاي حرفه‌اي را نشان مي‌دهند) و گروه ديگر شامل غيرنظامياني بود كه از طريق نوازندگان كوجو امرار معاش مي‌كردند. در اين مدت تنها يك تيرك دروازه در مركز زمين نصب شد.

اين بازي بر توسعه كماري (蹴鞠) در ژاپن تأثير گذاشت كه امروزه هنوز در مناسبت هاي خاص پخش مي شود. نوشته كانجي 蹴鞠 مانند cuju است.

كوجو در طول سلسله مينگ (1368-1644) به دليل بي توجهي شروع به افول كرد و ورزش 2000 ساله به آرامي از بين رفت.

گيم پلي

از لحاظ تاريخي، دو سبك اصلي كوجو وجود داشت: ژوكيو (筑球) و بايدا (白打).

ژوكيو معمولاً در اعياد دربار كه جشن تولد امپراتور يا در جريان رويدادهاي ديپلماتيك برگزار مي شد. يك مسابقه كوجوي رقابتي از اين نوع معمولاً شامل دو تيم با 12 تا 16 بازيكن در هر طرف بود.

بايدا در طول سلسله سونگ مسلط شد، سبكي كه به توسعه مهارت هاي شخصي اهميت زيادي مي داد. با استفاده از اين روش با استفاده از زمين بازي با استفاده از نخ و بازيكناني كه به نوبت توپ را در اين محدوده هاي تعيين شده ضربه مي زنند، گلزني منسوخ شد. تعداد خطاهاي بازيكنان برنده را تعيين مي كرد. به عنوان مثال، اگر توپ به اندازه كافي پاس داده نمي شد تا به ساير اعضاي تيم برسد، امتياز كسر مي شد. اگر توپ بيش از حد به بيرون پرتاب مي شد، كسر زيادي از امتياز حاصل مي شد. ضربه زدن به توپ خيلي پايين يا چرخش در لحظه اشتباه همگي منجر به امتياز كمتري شد. بازيكنان مي توانستند توپ هاي بازيكنان ديگر را با هر قسمتي از بدنشان به جز دستانشان لمس كنند، در حالي كه تعداد بازيكنان بين دو تا ده متغير بود. در نهايت بازيكني كه بيشترين امتياز را كسب كرده بود برنده شد.

ثبت نام مدرسه فوتبال

1933 در شب سال نو، انگليس و استراليا در پاريس بازي كردند - اولين بازي ليگ راگبي در فرانسه. فرانسوي ها به دليل اتهامات حرفه اي بودن از مسابقات اتحاديه راگبي پنج ملت كنار گذاشته شده بودند، بنابراين اين كشور پذيراي بازي جديد بود.
1934 ليگ راگبي توسط ژان گاليا، بوكسور سابق اتحاديه راگبي بين‌المللي و قهرمان در فرانسه تأسيس شد. تا سال 1939، ليگ فرانسه داراي 225 باشگاه بود.
1941 دولت ويشي فرانسه ليگ راگبي را به دليل ارتباط آن با متفقين و تمايل به ممنوعيت همه ورزش هاي حرفه اي ممنوع كرد. وجوه و دارايي كد همگي مصادره شده يا به باشگاه هاي اتحاديه راگبي منتقل مي شود. اتحاديه راگبي اجازه دارد بدون آسيب به كار خود ادامه دهد و بسياري از زمين هايي را كه به ليگ راگبي از دست داده بود، پس بگيرد. تا به امروز، دارايي هاي باشگاه هاي ليگ راگبي هرگز به آنها بازگردانده نشده است.[نيازمند منبع]
1943 يك تيم ليگ راگبي ارتش فرماندهي شمالي، تيم اتحاديه راگبي فرماندهي شمالي را با نتيجه 18–11 در هدينگلي در حال بازي قوانين اتحاديه راگبي شكست داد. سال بعد، تيم ليگ راگبي خدمات تركيبي، تيم اتحاديه راگبي خدمات تركيبي را با نتيجه 15–10 شكست داد. اينها تنها بازي هاي ليگ و اتحاديه هستند كه تا سال 1996 برگزار شده است.
1944 با سقوط دولت ويشي، ممنوعيت فرانسه در ليگ راگبي برداشته شد.
1945 برايان بيوان اولين بازي خود در ليگ راگبي را براي وارينگتون انجام داد. در طول 16 فصل بعد، او 740 تلاش براي باشگاه در 620 بازي به ثمر رساند. مجموع حرفه اي او 796 بود كه بيش از 200 از نزديك ترين رقيب خود جلوتر بود.
1946 جايزه لنس تاد براي اولين بار به مرد مسابقه نهايي جام چلنج اهدا شد. بيلي استات از ويكفيلد اولين برنده است. لنس تاد كه در سال 1942 در يك تصادف رانندگي كشته شد، يك گردشگر نيوزلندي در سال 1907 بود كه از سال 1928 تا 1940 سالفورد را مديريت كرد.

ثبت نام مدرسه فوتبال

در هر يك از بريتانيا، ايالات متحده و كانادا، يك كد فوتبال صرفاً به عنوان "فوتبال" شناخته مي شود، در حالي كه بقيه به طور كلي نياز به يك امتياز دارند. در نيوزيلند، "فوتبال" از لحاظ تاريخي به اتحاديه راگبي اطلاق مي شود، اما اخيراً ممكن است براي اشاره به فوتبال انجمني بدون صلاحيت استفاده شود. ورزشي كه در استراليا از كلمه "فوتبال" استفاده مي شود بسته به محبوبيت محلي (كه تا حد زيادي با خط باراسي مطابقت دارد) يا فوتبال قوانين استراليا يا ليگ راگبي است. در كبك فرانسوي زبان، جايي كه فوتبال كانادايي محبوب‌تر است، كد كانادايي به عنوان le football شناخته مي‌شود در حالي كه فوتبال آمريكايي به عنوان le football américain و فوتبال انجمني به عنوان le soccer شناخته مي‌شود.

از 45 شعبه ملي فيفا (فدراسيون بين‌المللي فوتبال) كه در آنها انگليسي زبان رسمي يا اصلي است، اكثر آنها در حال حاضر از فوتبال در نام‌هاي رسمي سازمان خود استفاده مي‌كنند. شعبه هاي فيفا در كانادا و ايالات متحده از Soccer در نام خود استفاده مي كنند. چند عضو وابسته به فيفا اخيراً استفاده از "فوتبال" را "عادي" كرده اند، از جمله:

    انجمن فوتبال استراليا در سال 2005 نام خود را از استفاده از "فوتبال" به "فوتبال" تغيير داد.
    هيئت حاكمه نيوزلند در سال 2007 نام خود را تغيير داد و گفت: «بازي بين‌المللي فوتبال ناميده مي‌شود».
    ساموآ از "فدراسيون فوتبال (فوتبال) ساموآ" به "فدراسيون فوتبال ساموآ" در سال 2009 تغيير كرد.

محبوبيت

تعدادي از كدهاي فوتبال محبوب ترين ورزش هاي تيمي در جهان هستند. در سطح جهاني، فوتبال انجمني توسط بيش از 250 ميليون بازيكن در بيش از 200 كشور بازي مي شود و داراي بالاترين تماشاگر تلويزيوني در ورزش است، كه آن را به محبوب ترين در جهان تبديل مي كند.

فوتبال آمريكايي با 1.1 ميليون بازيكن فوتبال دبيرستاني و نزديك به 70000 بازيكن فوتبال كالج، محبوب‌ترين ورزش در ايالات متحده است كه بازي سالانه Super Bowl 9 نفر از ده بازي برتر پربيننده را به خود اختصاص مي‌دهد. پخش در آمريكا

ثبت نام مدرسه فوتبال

در طول قرن نوزدهم، چندين كدگذاري قوانين فوتبال در دانشگاه كمبريج انجام شد تا دانش‌آموزان مدارس دولتي مختلف بتوانند با يكديگر بازي كنند. قوانين كمبريج در سال 1863 بر تصميم اتحاديه فوتبال براي ممنوعيت حمل توپ به سبك راگبي در اولين مجموعه قوانين خود تأثير گذاشت.
قوانين شفيلد
مقاله اصلي: قوانين شفيلد

در اواخر دهه 1850، باشگاه‌هاي فوتبال زيادي در سراسر جهان انگليسي‌زبان براي بازي كردن كدهاي مختلف فوتبال تشكيل شدند. باشگاه فوتبال شفيلد، كه در سال 1857 در شهر انگليسي شفيلد توسط ناتانيل كرزويك و ويليام پرست تأسيس شد، بعداً به عنوان قديمي‌ترين باشگاه فوتبال جهان شناخته شد. با اين حال، باشگاه در ابتدا قوانين فوتبال خود را بازي مي كرد: قوانين شفيلد. اين كد تا حد زيادي مستقل از قوانين مدارس دولتي بود، مهمترين تفاوت آن عدم وجود قانون آفسايد بود.

اين كد مسئول بسياري از نوآوري ها بود كه بعدها به فوتبال انجمن گسترش يافت. اينها شامل ضربات آزاد، ضربات كرنر، فوتبال دستي، پرتاب ها و تير عرضي بود. در دهه 1870 آنها به رمز غالب در شمال و ميانه انگلستان تبديل شدند. در اين زمان يك سري از تغييرات قوانين توسط اتحاديه فوتبال لندن و شفيلد به تدريج اختلافات بين دو بازي را تا زمان تصويب يك كد مشترك در سال 1877 از بين برد.

استراليا بر فوتبال حاكم است
همچنين ببينيد: ريشه هاي قوانين استراليايي فوتبال

شواهد آرشيوي از بازي هاي "فوتبال" در بخش هاي مختلف استراليا در نيمه اول قرن نوزدهم وجود دارد. منشا يك بازي سازمان يافته فوتبال كه امروزه به عنوان فوتبال با قوانين استراليا شناخته مي شود را مي توان به سال 1858 در ملبورن، پايتخت ويكتوريا جستجو كرد.

در ژوئيه 1858، تام ويلز، يك كريكت باز استراليايي الاصل كه در مدرسه راگبي در انگلستان تحصيل كرده بود، نامه اي به Bell's Life در Victoria & Sporting Chronicle نوشت و خواستار ايجاد يك "باشگاه فوتبال" با "قانوني از قوانين" براي حفظ بازيكنان كريكت شد. در زمستان مناسب است. مورخان اين را لحظه اي تعيين كننده در ايجاد فوتبال با قوانين استراليا مي دانند. ويلز از طريق تبليغات و تماس‌هاي شخصي توانست مسابقات فوتبال را در ملبورن هماهنگ كند كه قوانين مختلفي را آزمايش مي‌كرد، اولين آن در 31 ژوئيه 1858 برگزار شد. يك هفته بعد، ويلز داور مسابقه پسران مدرسه‌اي بين مدرسه گرامر ملبورن و مدرسه بود. كالج اسكاچ پس از اين مسابقات، فوتبال سازمان يافته در ملبورن به سرعت محبوبيت خود را افزايش داد.

ثبت نام مدرسه فوتبال

در سال 1314، نيكلاس دو فارندون، شهردار شهر لندن، حكمي را صادر كرد كه فوتبال به زبان فرانسوي را كه در آن زمان توسط طبقات بالاي انگليسي استفاده مي شد، ممنوع كرد. در ترجمه‌اي آمده است: «از آنجايي كه در شهر سر و صداي زيادي به وجود مي‌آيد كه ناشي از هجوم بر روي توپ‌هاي بزرگ پا rageries de grosses pelotes de pee در مزارع عمومي است كه ممكن است شرارت‌هاي بسياري از آن‌ها ناشي شود كه خداي نكرده : از طرف شاه امر و نهي مي كنيم به درد حبس از اين گونه بازي در شهر در آينده استفاده شود.» اين اولين اشاره به فوتبال است.

در سال 1363، ادوارد سوم، پادشاه انگلستان، اعلاميه‌اي صادر كرد كه در آن «...هندبال، فوتبال، يا هاكي؛ كورس و جنگيدن خروس‌ها، يا ساير بازي‌هاي بيهوده ديگر» را ممنوع مي‌كرد، [40] كه نشان مي‌داد «فوتبال» - هر شكل دقيقش در آن باشد. اين مورد - از بازي‌هايي كه ساير قسمت‌هاي بدن را درگير مي‌كنند، مانند هندبال، متمايز مي‌شد.

بازي معروف به "فوتبال" در اوايل قرن پانزدهم در اسكاتلند انجام شد: اين بازي توسط قانون فوتبال 1424 ممنوع شد و اگرچه اين قانون از بين رفت، اما تا سال 1906 لغو نشد. شواهدي وجود دارد كه پسران مدرسه اي "فوتبال" بازي مي كنند. بازي با توپ در آبردين در سال 1633 (برخي از منابع به 1636 اشاره مي كنند) كه به عنوان كنايه اوليه به آنچه برخي آن را پاس دادن به توپ مي دانند قابل توجه است. كلمه "pass" در جديدترين ترجمه از "huc percute" (در اينجا ضربه بزنيد) و بعداً "repercute pilam" (دوباره به توپ ضربه بزنيد) در اصل لاتين مشتق شده است. مشخص نيست كه توپ بين اعضاي يك تيم زده شده باشد. كلمه اصلي كه به عنوان "هدف" ترجمه شده است "metum" است كه به معناي واقعي كلمه "ستون در هر انتهاي مسير سيرك" در يك مسابقه ارابه سواري رومي است. اشاره اي به «قبل از اينكه [بازيكن ديگري] انجام دهد، توپ را بگير» (Praeripe illi pilam si possis agere) وجود دارد كه نشان مي دهد دست زدن به توپ مجاز بوده است. يك جمله در ترجمه اصلي 1930 مي گويد: «خودت را عليه او پرتاب كن» (Age, objice te illi).

ثبت نام مدرسه فوتبال

قرن 17

در ولز، بازي cnapan توسط جورج اوون از Henllys، مورخ عجيب و غريب Pembrokeshire، در سال 1603 شرح داده شد:

    "اين بازي ... تصور مي شود كه قدمت زيادي داشته باشد و به شرح زير است. بريتانيايي هاي باستان كه به طور طبيعي ملتي جنگجو بودند، بدون شك براي ورزش جواني خود در زمان صلح و براي جلوگيري از بيكاري، بازي هاي فعاليتي را طراحي مي كردند كه در آن هر فرد انجام مي داد. ممكن است مهارت و چابكي طبيعي خود را نشان دهد...... حدود يك يا دو بعدازظهر، نمايش شروع مي شود، به اين ترتيب، پس از يك گريه كه هر دو طرف را وادار كرد به يك دشت بكشند، همه ابتدا با صرفه جويي در يك جفت سبك از بدن خود برهنه شدند. شلوار، سر برهنه، بدن برهنه، پاها و پاهاي برهنه .... شركت پا به اين ترتيب، يك توپ گرد از مقدار معقول تهيه شده است تا مرد بتواند آن را در دست بگيرد و نه بيشتر، اين توپ را از چوب هاي انبوه مانند جعبه، سرخدار، خرچنگ يا درخت هالي است و بايد آن را در پيه بجوشانند تا لغزنده شود و در دست گرفتن آن سخت شود. در پاييز، كسي كه آن را بگيرد، آن را به سمت كشوري كه براي آن بازي مي كند، براي گل يا مكان تعيين شده پرتاب مي كند هيچ‌كدام نيست و نيازي هم ندارد، زيرا نمايشنامه تا زماني كه سيناپان آن‌قدر پيش نرود كه ديگر اميدي به برگرداندن آن در آن شب وجود نداشته باشد، واگذار نمي‌شود، زيرا حمل آن در فاصله يك يا دو مايلي از مكان اول ضرري ندارد. از اين افتخار است كه هنوز توسط شركت دنبال مي شود و بازي همچنان حفظ مي شود، اغلب ديده مي شود كه تعقيب و گريز براي دنبال كردن دو مايل و بيشتر..."

ثبت نام مدرسه فوتبال

همچنين ببينيد: شرط بندي ورزشي

با محبوبيت راگبي در طول سال ها، بسياري از مؤسسات شرط بندي اين امكان را براي بينندگان بازي فراهم كرده اند كه روي بازي ها شرط بندي كنند. انواع مختلفي از شرط‌بندي‌هايي كه مي‌توان در بازي‌ها قرار داد متفاوت است، با اين حال، انواع اصلي شرط‌بندي به شرح زير است:

    شرط بندي با شانس ثابت
    قراردادهاي آتي/قطعي
    شرط بندي سرپايي / ويژه
    شرط هاي بيش از / كمتر

مانند بسياري از ورزش‌هاي تيمي، هر دو نوع راگبي در برابر تباني بازي آسيب‌پذير هستند، به‌ويژه شرط‌بندي‌هايي كه شامل نتايجي هستند كه به راحتي دستكاري مي‌شوند، مانند دريافت پنالتي و امتياز اول. يك مثال اخير نقض عمدي توسط رايان تندي است تا اولين امتيازهاي به دست آمده يك گل پنالتي در يك مسابقه NRL در سال 2010 باشد. اين تلاش نتيجه معكوس داشت زماني كه به جاي شوت به سمت دروازه، يك تلاش به ثمر رسيد.

فوتبال قرون وسطي
  (برگرفته از Mob football)

فوتبال قرون وسطي يك اصطلاح مدرن است كه براي طيف گسترده اي از بازي هاي غيررسمي فوتبال محلي استفاده مي شود كه در قرون وسطي در اروپا اختراع و بازي مي شد. نام هاي جايگزين عبارتند از فوتبال محلي، فوتبال اوباش و فوتبال شوروتايد. اين بازي‌ها را مي‌توان به‌عنوان اجداد قوانين مدرن فوتبال در نظر گرفت و در مقايسه با اشكال بعدي فوتبال، مسابقات قرون وسطي آشفته و قوانين كمي داشتند.

قرون وسطي شاهد افزايش محبوبيت بازي‌هايي بود كه سالانه در Shrovetide (قبل از لنت) در سراسر اروپا، به ويژه در بريتانياي كبير، انجام مي‌شد. بازي هايي كه در اين زمان در انگلستان انجام مي شود ممكن است با اشغال روميان وارد شده باشد، اما شواهد كمي براي نشان دادن اين موضوع وجود دارد. مسلما رومي ها بازي هاي توپي، به ويژه هارپاستوم را انجام مي دادند. همچنين يك اشاره به بازي هاي توپ در جنوب بريتانيا قبل از فتح نورمن وجود دارد. در قرن نهم، ننيوس Historia Brittonum مي گويد كه گروهي از پسران در حال بازي با توپ (pilae ludus) بودند. منشا اين حساب يا جنوب انگلستان يا ولز است. ارجاع به يك بازي با توپ در شمال فرانسه معروف به La Soule يا Choule، كه در آن توپ با دست، پا و چوب به حركت در مي‌آمد، به قرن 12 برمي‌گردد.

ثبت نام مدرسه فوتبال

جالينوس در «در مورد تمرين با توپ كوچك» هارپاستوم را اينگونه توصيف مي كند:

    بهتر از كشتي يا دويدن است، زيرا تمام اعضاي بدن را تمرين مي دهد، زمان كمي مي گيرد و هزينه اي ندارد.»؛ اين «تمرين سودمند در استراتژي بود» و مي توانست «با درجات مختلف سختي بازي كرد.» جالين مي افزايد: به عنوان مثال، هنگامي كه افراد با يكديگر روبرو مي شوند و به شدت سعي مي كنند از گرفتن فاصله بين يكديگر جلوگيري كنند، اين تمرين بسيار سنگين و شديد است كه شامل استفاده زيادي از نگه داشتن گردن و بسياري از كشتي ها مي شود.

شاعري گمنام مهارت هاي توپ پيسو را مي ستايد:

    اگر بازگرداندن توپ پرنده، يا بازيابي آن هنگام افتادن روي زمين، و با حركتي غافلگيركننده، دوباره در پرواز آن را در محدوده‌ها قرار دهيد، كمتر از چابكي شما نيست. براي تماشاي چنين بازي، مردم در انبار باقي مي مانند، و كل جمعيت ناگهان بازي هاي خود را رها مي كنند.

جوليوس پولوكس شامل هارپاستوم و فاينيندا در ليستي از بازي هاي توپ است:

    Phaininda نام خود را از Phaenides كه اولين بار آن را اختراع كرد، يا از phenakizein (فريب دادن) گرفته است، زيرا برخلاف تصور، توپ را به يك نفر نشان مي دهند و سپس به ديگري پرتاب مي كنند. به احتمال زياد اين همان بازي با توپ كوچك است كه نام آن از حرپاذين گرفته شده است و شايد بتوان بازي با توپ نرم را به همين نام ناميد.

Sidonius Apollinaris يك بازي با توپ را در يكي از نامه هاي خود شرح مي دهد:

    و اكنون، فيليماتيوس برجسته، مانند قهرمان ويرژيل، «با جرأت دست به كار جواني» به جوخه بازيكنان پرتاب شد. او خودش در جواني بازيكن فوق العاده اي بود. اما بارها و بارها، با شوك يك دونده از وسط، او را مجبور به ترك موقعيت خود در ميان بازيكنان ثابت كرد، و به خط مياني رانده شد، جايي كه توپ از كنار او عبور كرد يا روي سرش پرتاب شد. و او نتوانست آن را رهگيري يا متوقف كند. بيش از يك بار او مستعد افتاد و مجبور شد تا جايي كه مي‌توانست خود را از چنين فروپاشي‌هايي نجات دهد. طبيعتاً او اولين كسي بود كه از استرس بازي كنار رفت.